Pılını pırtını toplayıp zamanın
Akreple yelkovanın gözüne çarpıyorum tutam tutam yanlızlığı ..
Saliseleri susturmaya yelteniyor içimdeki çocuk ..
Oyuncaklarla evcilik oynamak için geç artık
Şimdi kapısı aralı cümlelerle oynuyor vurgun anlarım…
Lisanı bozuk bir masal bulanıklığında yokluğun..
Varlığını ispatlamak için ne kadar didinsen boş.
Sen bile kurtaramazsın artık seni…
Silip atıyorum beynimdekileri
Fırtına yemiş yanlarımı ayakta tutuyorum
Satırdan satıra çarpan kuşun kanat çırpınışlarını seyre dalıyorum..
Baharı beklerken avuçlarıma düşen sararmış yaprakları bağrıma basıyorum..
Seni yazdıkca ismimin yanına
Ben siliniyorum..
Yoruldum payıma ”sen” leri üleştirmekten..
İsmin dolanmasın artık kalemime
Düşme satırlarıma…
Çatık kaşlı bir türkü gibi silip süpürme mutluluğumu..
Şimdi sana ilişik hayata sen harici nefesler eklemekteyim.
Yangın kokan gözlerinden içip kül rengi ezaları…
